قسمت ششم خطبه  :

  « یا سَلْمانُ وَ یا جُنْدَبُ فَاَنَا وَ رَسُولُ اللّه‏ِ کُنّا نُورا واحِدا صارَ رَسُولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏ آله مُحَمَّدًا الْمُصْطَفى وَ صِرْتُ اَنَا وَصِیَّهُ الْمُرْتَضى وَ صارَ مَحَمَّدٌ النّاطِقَ وَ صِرْتُ اَنَا الصّامِتَ وَ اِنَّهُ لابُدَّ فى کُلِّ عَصْرٍ مِنَ الاَْعْصارِ اَنْ یَکُونَ فیهِ ناطِقٌ وَ صامِتٌ  .»

6ـ اى سلمان و اى جندب! من و رسول خدا نور واحدى بودیم سپس او محمّد مصطفى شد و من وصىّ او مرتضى شدم. محمّد صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله ناطق شد و من ساکت و خاموش. به این ترتیب در هر عصرى یکى باید گویا باشد و دیگرى ساکت.

قسمت هفتم خطبه:

« یا سَلْمانُ صارَ مُحَمَّدٌ الْمُنْذِرَ وَصِرْتُ اَنَا الْهادِىَ وَ ذلِکَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ «اِنَّما اَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ» فَرَسُولُ اللّه‏ِ صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله الْمُنْذِرُ وَ اَنَا الْهادِى. « اَللّه‏ُ یَعْلَمُ ما تَحْمِلُ کُلُّ اُنْثى وَ ما تَغیضُ الاَْرْحامُ وَ ما تَزْدادُ وَ کُلُّ شَىْ‏ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ، عالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ الْکَبیرُ الْمُتَعالِ، سَواءٌ مِنْکُمْ مَنْ اَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّیْلِ وَ سارِبٌ بِالنَّهارِ، لَهُ مَعَقِّباتٌ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ اَمْرِاللّه‏ِ»[1] قالَ فَضَرَبَ علیه‏السلام بِیَدِهِ عَلَى الاُْخْرى وَ قالَ علیه‏السلام صارَ مُحَمَّدٌ صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله صاحِبَ الْجَمْعِ وَ صِرْتُ اَنَا صاحِبَ النَّشْرِ وَ صارَ مُحَمَّدٌ صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله صاحِبَ الْجَنَّةِ وَ صِرْتُ اَنَا صاحِبَ النّارِ اَقُولُ لَها خُذى هذا وَ ذَرى هذا وَ صارَ مُحَمَّدٌ صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله صاحِبَ الرَّجْفَةِ وَ صِرْتُ اَنَا صاحِبَ الْهَدَّةِ وَ اَنَا صاحِبُ اللَّوْحِ الْمَحْفُوظِ الْهَمَنِى اللّه‏ُ عَزَّ و َجَلَّ عِلْمَ ما فیهِ. نَعَمْ یا سَلْمانُ وَ یا جُنْدَبُ وَ صارَ مُحَمَّدٌ «یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکیمِ» وَ صارَ مُحَمَّدٌ «ن وَالْقَلَمِ» وَ صارَ مُحَمَّدٌ «طه ما اَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْانُ لِتَشْقى» وَ صارَ مُحَمَّدٌ صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏ آله صاحِبَ الدَّلالاتِ وَ صِرْتُ اَنَا صاحِبَ الْمُعْجِزاتِ وَ الاْیاتِ، وَ صارَ مُحَمَّدٌ صلى‏ الله ‏علیه‏ و ‏آله خاتَمَ النَّبِیّینَ وَ صِرْتُ اَنَا خاتَمَ الْوَصِیّینَ وَ اَنَا الصِّراطُ الْمُسْتَقیمُ وَ اَنَا « النَّبَاءُ الْعَظیمُ اَلَّذى هُمْ فیهِ مُخْتَلِفُونَ»[2] وَ لا اَحَدٌ اخْتَلَفَ اِلاّ فى وِلایَتى، وَ صارَ مُحَمَّدٌ صلى ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله صاحِبَ الدَّعْوَةِ وَ صِرْتُ اَنَا صاحِبَ السَّیْفِ، وَ صارَ مُحَمَّدٌ صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله نَبِیًّا مُرْسَلاً وَ صِرْتُ اَنَا صاحِبَ اَمْرِ النَّبِىِّ قالَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ «یُلْقِى الرُّوحَ مِنْ اَمْرِهِ عَلى مِنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ»[3] وَ هُوَ رُوحُ‏اللّه‏ِ لا یُعْطیهِ وَ لا یُلْقى هذَا الرُّوحَ اِلاّ عَلى مَلَکٍ مُقَرَّبٍ اَوْ نَبِىٍّ مُرْسَلٍ اَوْ وَصِىٍّ مُنْتَجَبٍ فَمَنْ اَعْطاهُ اللّه‏ُ هذَاالرُّوحَ فَقَدْ اَبانَهُ مِنَ النّاسِ وَ فَوَّضَ عَلَیْهِ الْقُدْرَةَ وَ اَحْیَا الْمَوْتى وَ عَلِمَ بِما کانَ وَ ما یَکُونُ وَ سارَ مِن الْمَشْرِقِ اِلَى الْمَغْرِبِ وَ مِنَ الْمَغْرِبِ اِلَى الْمَشْرِقِ فى لَحْظَةِ عَیْنٍ وَ عَلِمَ ما فِى الضَّمائِرِ وَ الْقُلُوبِ وَ عَلِمَ ما فِى السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ »

7ـ اى سلمان، محمّد صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله بیم دهنده شد و من رهبر و هدایت کننده و این همان فرموده‏ى خداوند عزّوجلّ است «[اى پیامبر] تو بیم دهنده‏اى و هر قومى را هدایتگرى است» لذا رسول خدا صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله بیم دهنده و من هدایت کننده‏ام. سپس آیات بعد از آن را تلاوت فرمود: «خداوند آنچه را که هر ماده‏اى بدان باردار مى‏شود و آنچه را رحم‏ها کم یا افزون مى‏کنند مى‏داند و هر چیز نزد او مقدار معینى دارد. او داناى نهان و آشکار و بزرگ و برتر است. چه پنهان سخن گوئید چه آشکار، و نیز مخفى شدگان در شب یا پیدایان در روز براى او یکسان است. فرشتگان مدام از پیش‏رو و پشت سر به امر خدا آدمى را حفظ مى‏کنند ] . «  سلمان] گفت: آن حضرت دست خود را بر دست دیگرش زد و فرمود: حضرت محمّد صلى ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله صاحب جمع شد و من صاحب نشر. حضرت محمّد صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله صاحب بهشت شد و من صاحب دوزخ که به آن مى‏گویم این را بگیر و آن را رها کن. حضرت محمّد صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله صاحب «زلزله و لرزش» شد و من صاحب «ویرانى و غرش». منم صاحب لوح محفوظ و خداوند تمام علم آن را به من الهام فرمود.آرى اى سلمان و اى جندب! حضرت محمّد صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله «یس و القرآن الحکیم» و «ن و القلم» و «طه ما انزلنا علیک القرآن لتشقى» و صاحب دلالات و راهنمایى‏ها شد و من صاحب معجزات و نشانه‏ها؛ و حضرت محمّد صلى ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله آخرین پیامبر شد و من آخرین وصى (بلافصل پیامبران). منم «راه مستقیم» و منم آن «خبر بزرگى که در آن اختلاف کردند» و کسى جز در ولایت من اختلاف نکرد. حضرت محمّد صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله صاحب دعوت شد و من صاحب شمشیر. حضرت محمّد صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏ آله پیامبر مرسل شد و من صاحب امر پیامبر صلى‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله . خداوند عزّ و جلّ مى‏فرماید: «خداوند روح را به امر خود بر هر یک از بندگان خویش که بخواهد مى‏فرستد» و او روح خداوند است. خداوند آن را جز به فرشته مقرّب یا پیامبر مرسل یا وصى برگزیده عطا نمى‏کند و نمى‏فرستد. خداوند به هر که این روح را عطا فرماید او را از دیگر مردمان جدا و متمایز گردانیده و قدرت را به او واگذار مى‏نماید بگو نه‏اى که مرده را زنده کند و به آنچه شده و خواهد شد دانا شود. در یک چشم بر هم زدن از مشرق به مغرب و از مغرب به مشرق مى‏رود و به آنچه در دل‏ها، آسمان‏ها و زمین است آگاهى مى‏یابد.